#TeamSony: Tough Mudder blog van Joel Snape 3

2023 Auteur: Sandra Cummings | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-05-26 18:28

'Moed is genade onder druk', schreef Ernest Hemingway ooit. Hij heeft waarschijnlijk gelijk, maar ik zou toch graag hebben gezien hoe de grote man door het laatste obstakel van Tough Mudder draafde - de beruchte Electroshock-therapie - zonder gezicht te planten in een met modder bedekte haybale de eerste keer dat hij 10.000 volt kreeg door zijn linkerhand glute. Dat is zeker wat ik deed, en het ging redelijk goed met de 'gratie' die ik tot dan toe had. Het was niet de meest waardige die ik ooit heb gezien bij het afronden van een evenement (hoewel het ook niet de minste was, dammit, Brighton Marathon 2011).

Afgezien daarvan had ik een schitterende tijd bij Tough Mudder Yorkshire, en terwijl ik dit schrijf, surf ik op de endorfinegolf als een veel minder hirsute Johnny Utah. Het trainingsplan werkte geweldig, het evenement was net de juiste mix van juichend enthousiasme en de juiste fysieke uitdaging en de tech werkte een traktatie (meer daarover in een seconde) - maar belangrijker nog, Team Sony ging van een stel mensen af die ik niet zo goed kende om … nou ja, een goed team.

We bleven samen door het hele gebeuren, riepen aanmoediging naar elkaar tijdens de smerigste stukjes, en vormden een menselijke ladder om het obstakel van het Pyramid Schema te overwinnen met het soort snelheid en elegantie dat je normaal alleen zou zien in een aflevering van Scooby Doo. En hoewel mijn Sony SmartWatch 3 verbazingwekkend goed standhield onder de aanval van modder met verschillende smaken (22.439 stappen van begin tot einde, omdat je het vraagt), was ik zelfs meer onder de indruk van hoe zwaar Vanessa bleek te zijn - een mondvol van het skipwater tijdens Sony's Arctic Enema vertraagde haar nauwelijks, een scheur in de Crybaby-tunnel veroorzaakte niet eens een gejammer en de steilheid van de Everest 2.0 leek haar net genoeg te irriteren om harder te rennen. Als ze niet zo aardig was, zou ik heel, heel bang voor haar zijn.

Oh wacht - je wilt weten hoeik ging door, niet de internationale zangsensatie? Geweldig, bedankt voor het vragen. Het enige belangrijkste ding over Tough Mudder is dat het draait, en ik had er heel veel van gedaan - genoeg dat toen het echt heuvelachtig werd, ik nog steeds zo ongeveer kon doorgaan met teamcoach George Anderson en ultra-uithoudingsvermogen monster Chris Brisley.

In vergelijking daarmee was het materiaal van het bovenlichaam vrij eenvoudig: de houtblokken gingen goed, de King Of The Swingers was erg leuk en de Funky Monkey was zo gemakkelijk dat ik het deedtweemaal (bedankt, camerateam). Als ik het opnieuw zou doen, zou ik waarschijnlijk meer rennen, veel meer uitwijken en een paar minder pull-ups. Oh - en aangezien Mudders van de tweede keer dat niet hoeven te doen, zou ik de elektriciteit helemaal vermijden. Neem dat, Hemingway.